Μερικές φορές οι αγγελίες και τα κείμενα και οι πληροφορίες που έχουμε για ένα σκύλο βγαίνουν από ένα σχόλιο που θα πετάξουμε η μία στην άλλη, μεταξύ μας δηλαδή.
Για την Ολίβια πχ η ζωή της όλη και η αγγελία της επίσης είναι “αυτή η σκύλα είναι άτυχη που γεννήθηκε μαύρη”.
Σε πρόσφατες εκδηλώσεις υιοθεσίας που είχαμε ήταν υπόδειγμα συμπεριφοράς, όπου την πήγαινε η Κατερίνα πήγαινε, όπου καθόταν η Κατερίνα καθόταν, δεν είχε καμία έννοια για τους άλλους σκύλους, έννοια του να πάει να τσακωθεί δηλαδή, δέχτηκε τα λίγα χάδια που της προσέφερε ο κόσμος, τα μαύρα σκυλιά δεν δέχονται πολλά γιατί ο κόσμος δεν τους δίνει, γύρισε την κοιλιά της για χάδια, κυλιστηκε στο χορτάρι, το απόλαυσε.
Και αυτά τα έκανε δύο φορές γιατί και τις δύο φορές είχε δύο Κατερίνες!
Η Ολίβια είναι από αυτές τις σκύλες που ο κόσμος αγνοεί γιατί δεν είναι άσπρη ή μπεζουλια γιατί ο κόσμος δεν καταλαβαίνει ότι αυτές οι μαυριλες είναι ακατέργαστα διαμάντια που περιμένουν ποιος θα πέσει πάνω τους.
Εμείς δεν ψάχνουμε εργάτες σε χρυσωρυχεία. Οικογένειες ψάχνουμε, ανθρώπους να δίνουν ευκαιρίες, ανθρώπους να υιοθετήσουν σκύλο και να βρουν διαμάντι.