Κάποια στιγμή είχαμε μεταφράσει ένα κείμενο γραμμένο αρχικά από την Jackie Short-Nguyen:
Τι κάνεις όταν γεράσει ο σκύλος σου;
Όταν τα πόδια κουραστούν και οι πατούσες του σκληρύνουν;
Όταν οι λέξεις χάνονται στα αυτιά του που δεν ακούν καλά και όταν οι εικόνες είναι θολές στα ματάκια του που θόλωσαν από τα χρόνια;
Όταν η μουσούδα του ασπρίσει και όταν το τρίχωμά του χάσει τη λάμψη του;
Τον αγαπάς.
Τρίβεις τα παπουτσάκια που χρόνια περπάτησαν πιστά δίπλα σου.
Του μιλάς και τον επαινείς πιο δυνατά ώστε όλοι γύρω να σου ακούν αυτά που εκείνος δεν μπορεί.
Τον καθοδηγείς όπως εκείνος σε οδηγούσε, τον προστατεύεις μην χαθεί, όπως χαμένος ήσουν εσύ πριν έρθει εκείνος στη ζωή σου.
Του φιλάς του άσπρο μουσούδι του και τον ευχαριστείς για όλη τη σοφία του που μοιράστηκε μαζί σου.
Και όταν έρθει η ώρα του να κοιμηθεί για πάντα, γνωρίζοντας ότι ένα κομμάτι της καρδιάς σου θα τον ακολουθήσει, θα φύγει γνωρίζοντας ότι τον αγάπησες πολύ.
Και εκείνος σε αγάπησε ακόμα περισσότερο.
Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα μας προσγειώνει σχεδόν καθημερινά και δεν έχει καμιά σχέση με το κείμενο που παραθέσαμε παραπάνω.
Ένας μεγάλος αριθμός ζώων που βρίσκονται στη φροντίδα του ΣΠΑΖ και άλλων σωματείων είναι ηλικιωμένα σκυλιά που αφέθηκαν στο δρόμο και στην τύχη τους – ή καλύτερα στην ατυχία τους – σε μεγάλη ηλικία και πολλές φορές με προβλήματα υγείας. Δυστυχώς έχουμε να διηγηθούμε πολλές τέτοιες ιστορίες, ζώα που πετάχτηκαν στην κυριολεξία στο δρόμο, ζώα που ζούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή σε κάποιο χώρο και που φυσικά δεν ήξεραν και δεν ξέρουν από αδέσποτη ζωή. Και δεν κάνουμε υποθέσεις, αλλά μιλάμε με στοιχεία…σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις έχουμε εντοπίσει τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι έχουν άμεσα ή έμμεσα παραδεχτεί ότι έχουν παρατήσει το ζώο τους (φυσικά έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες νομικές ενέργειες), ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις η εγκατάλειψη είναι εμφανέστατη καθώς αφήνουν μαζί και ένα…κουβερτάκι ή ένα παιχνιδάκι.
Αυτά τα ηλικιωμένα σκυλιά είναι ειδικές κατηγορίες καθώς οι πιθανότητες υιοθεσίας τους είναι πολύ μικρές. Ειδικά στην Ελλάδα που η μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων θέλουν έναν σκύλο «από κουτάβι για να το μάθουν και να τους μάθει», μια λογική που είναι στην πραγματικότητα μύθος.
Σας παραθέτουμε λοιπόν τους 10 λόγους που είναι καλό να υιοθετήσεις έναν ηλικιωμένο σκύλο:
- Αυτό που βλέπεις, αυτό παίρνεις: ο χαρακτήρας, τα επίπεδα ενέργειας και το μέγεθος ενός ηλικιωμένου σκύλου δε θα αλλάξει όπως ενός κουταβιού.
- Απολαμβάνουν τη βόλτα έξω αλλά ακόμα περισσότερο απολαμβάνουν τον ύπνο και το χουζούρι και ακόμα καλύτερα με εσάς παρέα. Οι απαιτήσεις τους σε παιχνίδια και περπάτημα είναι μικρότερες και πιο διαχειρίσιμες.
- Ξέρουν ότι τα παπούτσια είναι για περπάτημα, τα ρούχα για να φοριούνται, τα καλώδια για να συνδέουν συσκευές ενώ τα παιχνίδια και τα ειδικά κόκκαλα είναι για μάσημα.
- Ξέρουν ότι το έξω είναι για να κάνουν την ανάγκη τους και το σπίτι για να ξεκουράζονται και να κάθονται.
- Μπορούν να μάθουν νέα κόλπα και να εκπαιδευτούν, παρά τη γενικότερη αντίληψη για το αντίθετο.
- Συνήθως η προσαρμογή τους σε ένα νέο σπιτικό είναι ομαλή και ήρεμη. Βρίσκουν ένα ζεστό, «χουχουλιάρικο» σημείο για να το κάνουν δικό τους και έχουν πολύ λίγες απαιτήσεις.
- Γίνονται εξαίρετοι σύντροφοι, ειδικά για ηλικιωμένους. Ξέρουν να ζουν τη στιγμή και σε παρασύρουν σε αυτό!
- Ικανοποιούνται εύκολα και σου αφήνουν χώρο και χρόνο για εσένα.
- Όταν υιοθετείς ένα ηλικιωμένο σκύλο έχεις ένα πολύ πιστό φίλο που θα σου δείχνει συνέχεια την ευγνωμοσύνη του και την αφοσίωσή του.
- Αν ο λόγος που θέλεις να υιοθετήσεις είναι για να σώσεις μια ζωή, σκέψου το εξής: τα κουτάβια γίνονται ανάρπαστα και τα ζητάνε πολλοί. Ένας ηλικιωμένος σκύλος έχει πολύ λιγότερες πιθανότητες να τον επιλέξουν. Υιοθετώντας έναν ηλικιωμένο σκύλο σώζεις πραγματικά μια ζωή και αποδεικνύεις ότι μπορούμε να πιστεύουμε στα θαύματα!