Just a reminder when you’re adopting a pet, to take the time to meet the scared ones, the shy ones, the ones that don’t stick out to you. The ones that hide under their beds or blankets or litter pans. The ones that hiss, the ones that bark and shake and cry and look at you with confusion. The ones that cower. The ones with the boring colors or missing limbs. The older ones, the frail ones. The ones who seem beyond repair. The ones who seem to have given up. Because they are not… and they haven’t. They just need you. And some times you just really need them too.
σημ.
Αν σκέφτεσαι να υιοθετήσεις, δώσε μια ευκαιρία και προσπάθησε να γνωρίσεις κάποια που είναι φοβισμένα ή φοβικά, αυτά που δεν θα τρέξουν πάνω σου. Αυτά που κρύβονται μέσα στα σπιτάκια, πίσω από δέντρα ή μέσα στις αμμολεκάνες. Αυτά που θα σου κάνουν “χχχχχχ” ή αυτά που θα σου γαβγίσουν ή αυτά που θα σε κοιτάξουν τρέμοντας και κλαψουρίζοντας γεμάτα σύγχυση. Αυτά που είναι μαζεμένα. Αυτά που είναι μαύρα ή σκουρόχρωμα, αυτά που έχουν ένα ποδαράκι λιγότερο, αυτά που είναι 20 ή 25 ή και παραπάνω κιλά. Αυτά που είναι πιο μεγάλα σε ηλικία, αυτά που είναι αδύνατα και αδύναμα. Αυτά που φαίνονται “χαλασμένα”, αυτά που φαίνεται ότι έχουν εγκαταλείψει, αυτά που έχουν έχουν χάσει κάθε ελπίδα.
Αυτά έχουν ανάγκη. Και χωρίς να το γνωρίζεις, αυτά έχεις και εσύ ανάγκη.