Το παρακάτω άρθρο του Αλέξανδρου Σκουφίδη (διπλωματούχου εκπαιδευτή σκύλων) κοσμεί τις πρώτες σελίδες του περιοδικού “Κατοικίδια εν Δράσει” (Εκδότης: Βασίλης Γουλιέλμος) το πρώτο τεύχος (Οκτ – Νοε – Δεκ) του οποίου θα διανεμηθεί δωρεάν στη είσοδο του φεστιβάλ
“Κατοικίδια εν Δράσει” που θα λάβει μέρος στο Metropolitan Expo στις 14 με 16 Οκτωβρίου, στο φιλοζωικό κομμάτι “Act for pets” της οποίας συμμετέχει ο ΣΠΑΖ ανάμεσα σε άλλα σωματεία. Στη συνέχεια θα ταχυδρομείτε δωρεάν στους συνδρομητές θα γραφτούν στην έκθεση κάθε 3 μήνες.
https://spazgreece.gr/petsinaction/
Το βρήκαμε εξαιρετικό, το μοιραζόμαστε μαζί ελπίζοντας ότι θα αφιερώσετε 5 λεπτά για να το διαβάσετε και μια ζωή να το εφαρμόζετε είτε έχετε υιοθετήσει είτε σκέφτεστε να υιοθετήσετε…
“Κάποιοι από εμάς έχουν υιοθετήσει σκύλους που βρέθηκαν παρατημένοι, κακοποιημένοι, χτυπημένοι, με προβλήματα υγείας και φιλοξενούνταν σε φιλοζωικές οργανώσεις ή βρίσκονταν στον δρόμο.
Από την πρώτη στιγμή της επαφής μας με τον σκύλο που επιλέξαμε ή μας επέλεξε μπορεί να ξεκινήσει η σχέση μας σωστά ή όχι, για αυτό θα ήθελα να επισημάνω μερικά σημεία.
Πριν ακόμα υιοθετήσουμε πρέπει να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ότι ο σκύλος δεν είναι άνθρωπος.
Ακούγεται παράξενο, αλλά ακριβώς από αυτήν την πολύ συχνή παρανόηση ξεκινούν τα περισσότερα προβλήματα, πόσο μάλλον όταν ένας σκύλος μπορεί να έχει ήδη κάποια.
Γνωρίζουμε ότι οι σκύλοιδεν έχουν την ίδια συναισθηματική αντίληψη με τους ανθρώπους, ούτε τις ίδιες αντιδράσεις σε κοινά ερεθίσματα, αφού τα ένστικτα που είναι γραμμένα στο κυτταρικό τους dna (αυτοπροστασία + αυτοσυντήρηση = επιβίωση), είναι αρκετά πιο οξυμένα και στην πρώτη γραμμή εκδήλωσης. Αυτό το χαρακτηριστικό τους άλλωστε είναι που τους έχει δώσει μια σταθερή θέση δίπλα στον άνθρωπο για χιλιάδες χρόνια.
Καλό θα είναι να προσεγγίζουμε τον σκύλο προς υιοθεσία χωρίς τύψεις και οίκτο για το παρελθόν που έχει ζήσει,όσο άσχημο και βίαιο μπορεί να ήταν και να επικεντρωθούμε στο παρόν και το μέλλον, όπως δηλαδή λειτουργεί και ο ίδιος ο σκύλος.
Τις πρώτες μέρες της γνωριμίας και της συμβίωσης με τον σκύλο είναι πιο σωστό για αυτόν να μην εκδηλώνουμε έντονα την αγάπη μας, νομίζοντας ότι τα συνεχή χάδια, κανακέματα, η υπερβολική σίτιση με λιχουδιές μπορούν να εξοικειώσουν γρηγορότερα τον σκύλο στο νέο του περιβάλλον, ούτε να θεωρούμε ότι ο αυστηρός τόνος, οι συνεχείς διορθώσεις και η υπακοή από την πρώτη στιγμή θα μας εξασφαλίσουν έναν σκύλο που ξέρει την θέση του μέσα στην οικογένεια.
Αυτό που τελικά θα συμβεί και στις δυο περιπτώσεις είναι να αυξηθεί η σύγχυση αντί της επικοινωνίας.
Δώστε χρόνο στον σκύλο να σας γνωρίσει με σχετική ουδετερότητα, καλύπτοντας τις βασικές του ανάγκες και προσφέροντας του φροντίδα μέχρι να νοιώσει κάποια ασφάλεια για να μπορέσει να δείξει τον χαρακτήρα του.
Δεν είναι λίγες οι φορές που σκύλοι σε κίνδυνο (όπως είναι τα περισσότερα αδεσποτάκια) κρύβουν τονπραγματικό τους χαρακτήρα, προβάλλοντας χαρακτηριστικά που θα τους βοηθήσουν στο δύσκολο έργο της επιβίωσης. Δεν έχει κανένα νόημα να πιέσουμε τον σκύλο να καταλάβει ότι τον αγαπάμε πολύ και ότι θα γίνει ο σκύλος μας για μια ζωή, πρέπει να το νιώσει μόνος του.
Θα τον βοηθήσουμε σε αυτό αν του παρέχουμε ένα συνεπές πρόγραμμα για τις βόλτες και τα γεύματα του, αν κάνουμε έναν χώρο δικό του, όπως ένα crate-box και εάν έχουμε μια αλληλεπίδραση χωρίς υψηλές απαιτήσεις, χωρίς τιμωρία σε τυχόν ατυχήματα και χωρίς υπερπροστατευτικότητα. Έτσι θα δημιουργήσουμε τον ζωτικό χώρο για να μπορέσει ο σκύλος να μας παρατηρήσει από κοντά, ήρεμα και με ασφάλεια,όπως βέβαια και εμείς εκείνον, χτίζοντας μια σχέση που βασίζεται στην κανονικότητα και στην κατανόηση και όχι στη επιβολή της επικοινωνίας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, λίγες ημέρες ως ένας με δύο μήνες, είναι αρκετός και ικανός χρόνος για να γνωριστούμε καλύτερα με το νέο μας τετράποδο φίλο, και αν του προσφέρουμε μία σωστή δομή καθημερινότητας, χώρο και χρόνο για να αρχίσει να εκδηλώνεται, είναι σίγουρο ότι έχουμε βάλει τις βάσεις για μία σχέση ζωής με ισορροπία και αγάπη, μειώνοντας σημαντικά τις πιθανότητες για μία προβληματική συμβίωση.
