Μεγαλώσαμε προσπαθώντας να πετάξουμε πράγματα από πάνω μας όπως το “τι θα πει ο κόσμος” αλλά κάπου ξεχάσαμε τι θα πούμε εμείς στον κόσμο.
Και αν δεν τα πούμε εμείς και αν απλά τα ακούσουν από αλλού, διότι δυστυχώς στην εποχή μας όλοι έχουν γνώση και άποψη για τα πάντα, θα αναρωτηθούν αν είναι σωστά αυτά που τους λένε; Θα αναρωτηθούν από που προέρχεται αυτή η πληροφορίας…
Γέμισαν οι αγγελίες με τεράστια ΣΟΟΟΟΣ προκαλώντας τον φόβο για κάτι το οποίο δεν είναι και τόσο τρομακτικό.
Μπερδευτήκατε; Νομίζετε ότι όλα αυτά είναι κάποιο Παρασκευιάτικο παραλήρημα; Μπορεί. Είναι όμως παραλήρημα ευτυχίας και θα σας εξηγήσουμε γιατί…
Στις φωτογραφίες είναι ο Ντιορ, ο οποίος απολαμβάνει το νέο του, λευκό βεβαίως βεβαίως κρεβάτι, στο νέο του σπίτι. Ο Ντιορ βρέθηκε τα Χριστούγεννα να κυκλοφορεί μόνος στη Γλυφάδα. Ένα καλοσυνάτο πλάσμα, ήρεμο και τρυφερό. Δεν είχε αυτό το τόσο ελκυστικό για τους περισσότερους ασπρομπεζουλομαλτεζοκανισομπουκλωτοειδές.
Στις εξετάσεις που του έγιναν βρέθηκε θετικός στη λεϊσμανίαση, κοινώς καλαζάρ . Έκανε ένα κύκλο θεραπείας και στις επαναληπτικές εξετάσεις μετά από 6 μήνες βρέθηκε ότι ήταν ακόμη θετικός. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί δεύτερο κύκλο. Εν τω μεταξύ και παράλληλα εμφανίστηκαν δύο γλυκύτατες κυρίες, μαμά και νεαρή κόρη που μας ζήτησαν ένα σκυλάκο για να τους κάνει παρέα. Τους εξηγήσαμε την κατάσταση και τους είπαμε ότι ο ΣΠΑΖ θα καλύψει τα έξοδα της θεραπείας του και ότι χρειαστεί. Και εκεί που περιμέναμε ότι θα χαθούν φοβούμενες τον άγνωστο μπαμπούλα του καλαζάρ μας αφοπλίσανε με μια πρόταση.
“Μα εμείς τον Κριστιάν τον αγαπήσαμε και τον θέλουμε”. Πριν καν πάει σπίτι τους…
Ο Κριστιάν λοιπόν έκανε τα μπάνια του, πήρε τα προικιά του και μετακόμισε από τη Γλυφάδα στο Γαλάτσι. Η νεαρή έφηβη Μαρία ανέλαβε η ίδια να του κάνει τις ενέσεις και δώσαμε ραντεβού σε δύο μήνες γα την επανεξέταση. Ο Κριστιάν κάθεται κάθε απόγευμα για την ένεσή του κύριος. Επίσης είναι κύριος στη βόλτα και μέσα στο σπίτι.
Η λεϊσμανίαση, το καλαζάρ, όπως θέλετε πείτε το δεν είναι μπαμπούλας. Δεν χαρακτηρίζει ζώο, δεν χαρακτηρίζει μια ζωή, χαρακτηρίζει απλά μια προσωρινή κατάσταση. Δεν πεθαίνουν ζώα από το καλαζάρ πλέον εφόσον έχει γίνει διάγνωση και τα σημάδια υπάρχουν. Ακόμα κ προχωρημένες και δύσκολες περιπτώσεις έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα.
Η οικογένεια του ΣΠΑΖ είναι πολύ πολύ ευτυχισμένη με αυτήν την υιοθεσία, με αυτήν τη μαμά που έδωσε το καλύτερο παράδειγμα στην μικρή της Μαρία η οποία αύριο θέλει να γίνει κτηνίατρος. Θα έχει την εμπειρία και θα διηγείται σε 7-8 χρόνια την ιστορία για το πως έσωσε τον δικό της σκύλο από το καλαζάρ πριν καν τελειώσει το σχολείο της…