Δεν καλοκατάλαβα πώς μπήκε στη ζωή μου αυτός ο ζουμπάς!
Εγώ ήμουν γατομαμά – και ακόμα είμαι... Μια εντελώς διαφορετική κατάσταση.
Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου, και φαίνεται ότι ήμουν πια έτοιμη γι αυτή την εισβολή αγάπης, εμπιστοσύνης και χαράς. Και τότε, χάρη στους φίλους μου στο ΣΠΑΖ, συνάντησα τον ομορφούλη μου! Ήταν αυτός, ο ένας και μοναδικός! Τον είπα Μανίκο γιατί… έτσι απλά μου ήρθε!
Και μετά, του κολλήσαμε διάφορα παρατσούκλια, γιατί έτσι κάνουμε στην οικογένειά μας. Ο Μανίκος, λοιπόν, είναι μέλος της οικογένειάς μας εδώ και τρια χρόνια.
Φυσικά, έζησα το άγχος που είχα όταν τα παιδιά μου ήταν μωρά… «Τα κάνω σωστά; Μην πάθει κάτι; Τρώει αρκετά; Είναι καλά;» Όλο το πακέτο, αγωνίες, γιατροί, αλλά και όλη η ομορφιά της ανακάλυψης ενός νέου πλάσματος και της σχέσης μαζί του.
Μπήκε στο σπίτι και στην καρδιά μου, που ξαφνικά μεγάλωσε ξανά. Τον αγάπησαν τα παιδιά μου, οι φίλοι μου, και όλοι οι κούριερ που βρέθηκαν στην πόρτα μας. Ανέβηκε στον καναπέ μου, αλλά και στην αγκαλιά μου. Πηδάει το πρωί από το κρεβάτι του στο δικό μου και μου λέει καλημέρα, πάντα έτοιμος να χαρεί και να παίξει. Η κόρη μου τον είπε : «Χαρά με πόδια»
Όταν τον ακούω να ροχαλίζει το βράδυ, χαμογελάω.
Ο Μανίκος είναι ένας καλός σκύλος!! Καλός με τους ανθρώπους, καλός με τις γατούλες και καλός με τους σκύλους… εντάξει! Με τους περισσότερους σκύλους,. Δε φορέσαμε και φωτοστέφανο!
Κάποιες φορές είμαι κουρασμένη ή απλά βαριέμαι να βγω βόλτα, αλλά το φιλαράκι μου τη χρειάζεται και πάω για εκείνον, να του δώσω πίσω λίγο από την αγάπη, την πίστη και τη χαρά που μου προσφέρει αυθεντικά.
Νιώθω πολύ τυχερή που τον συνάντησα και είναι στη ζωή μου! Κάποιος μου είπε κάποτε… η αγάπη είναι σαν τον ήλιο… έχει άπειρες ακτίνες κι όσους κι αν ζεσταίνει, δεν τελειώνει. Η αγάπη είναι ένας σκύλος σαν τον Μανίκο μου!
Pelly Toustzoglou
