Βρέθηκε με τον φίλο της τον παππού τον Σεπτέμβρη του 2019. Αυτό μόνο. Βρέθηκε.
Δεν μάθαμε τίποτα άλλο, δύο σκύλοι έπεσαν στο δρόμο μας από το πουθενά.
Είχαν αρκετά θέματα υγείας και οι δύο ήταν όμως πλάσματα δυνατά και τα πάλεψαν.
Γερό σκαρί και τσαμπουκαλου εκείνη, διεκδικούσε ότι αγαπούσε και ότι αγαπούσε το αγαπούσε πολύ.
Λάτρεψε σαν δικούς της ανθρώπους, αυτούς που δεν είχε μάλλον ποτέ, όσους τη φρόντισαν τα τελευταία τρία χρόνια, όσους έτρεξαν για εκείνη.
Με τον Τάσο τσακώθηκε και χώρισε, αλλάζουν οι άνθρωποι, προφανώς και τα ζώα στα γεράματα, επέλεξε όμως 161 μέρες μετά το θάνατο του να ξεκινήσει να πάει να τον βρει και έφυγε όπως έφυγε και εκείνος “προδομένη” από τα νεφρά.
Εμείς θα τη θυμόμαστε πάντα με το κεφάλι ψηλά, έτοιμη για τσαμπουκα. Αντίο Τασούλα μας γλυκιά.

προηγούμενα ποστ
23 Σεπτεμβρίου του 2019 ήταν μια συνηθισμένη μέρα. Για τους περισσότερους μάλλον…
Εμείς εκείνη την ημέρα γνωρίσαμε τη γιαγιά και τον παππού, αργότερα Τάσο και Τασούλα.
Ο Τάσος παρότι ήταν απίστευτος τύπος χαρακτήρας, τύπος που γεμίζει το δωμάτιο θα λέγαμε με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, δεν βρήκε ποτέ σπίτι δικό του και έφυγε πριν λίγο καιρό μετά από μια σύντομη και άνιση μάχη με τη νεφρική ανεπάρκεια περιτριγυρισμένος από τη μοναδική οικογένεια που είχε ποτέ, την οικογένεια του ΣΠΑΖ.
Η Τασούλα δεν ξέρουμε τι του ήταν. Φίλη, αδελφή, μάνα;… Άγνωστο. Στην αρχή τα πήγαιναν πολύ καλά, συζούσαν, έβγαιναν μαζί. Σε κάποια φάση τσακωθηκαμε, αρπάχτηκαν, προφανώς κουβέντα στην κουβέντα κάτι ειπώθηκε και παρεξηγήθηκαν, τον παράτησε και πήγε να μείνει με τον Ρεξ και εκείνος έμεινε με τους φίλους του.
Τον τελευταίο καιρό ο Ρεξ έχει βρει παρέα και συντροφιά με την Άλμπα, η Τασούλα ήθελε την ησυχία της οπότε μετακόμισε στην σουίτα. Έτσι λέμε το καλύτερο δωμάτιο της πανσιόν.
Θα αναρωτιεστε τι γράφουμε προφανώς… Οι σκυλοκοσμοι είναι μικρόκοσμοι, μικροκοινωνιες. Ακόμα και στα καταφύγια και τις πανσιόν υπάρχουν φιλίες, “έρωτες” και τσακωμοί. Ζούμε μαζί τους καθημερινά τη Λάμψη με την Τόλμη και Γοητεία.
Η Τασούλα τον τελευταίο καιρό κατέπεσε, ξεκίνησε κάποιες ανησυχητικές διάρροιες και εμετούς. Οι εξετάσεις της μας επιβεβαίωσαν τις υποψίες μας, έχει θέμα με τους νεφρούς.
Από χθες βρίσκεται σε νοσηλεία για να πάρει ορό και θεραπεία ενώ παράλληλα της έγινε και υπέρηχος και περιμένουμε την καλλιέργεια ούρων. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι όλα προσωρινά και ότι θα γυρίσει σύντομα κοντά μας.
Εμείς βλέπετε τα παππουδακια και τα γεροντια δεν τα πετάμε στο δρόμο, τα βάζουμε στην καρδιά μας, τα κοιμιζουμε στα ζεστά και στα μαλακά, τα ταΐζουμε ότι καλύτερο μπορούμε και προσπαθούμε για σπίτια. Και αν αποτύχουμε σε όλα αυτά, τα κρατάμε σφιχτά μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους μαζί μας. Ποτέ μόνα.