Στις 20 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα Ευτυχίας, ένα κομμάτι της ζωής μου άλλαξε για πάντα. Ήρθε στο σπίτι μου ο Ροζ Αστέρης. Ένας ενήλικος γάτος 3 ετών που το χειμώνα η γούνα του ροζίζει και το καλοκαίρι ξανθαίνει. Αν δεν είχε ήδη όνομα θα τον ονόμαζα Σίμπα από το λιονταράκι. Αλλά συνήθως οι ψυχές που δεν έρχονται και τόσο τυχαία στη ζωή μας έχουν το νόημά τους. Και το αστέρι μου ήρθε να εκπληρώσει μιαν ευχή που είχα από μικρή, να έχω ένα κατοικίδιο. Την εκπλήρωσα στα 39 μου. Μέχρι τότε αγαπούσα πολύ τα ζώα αλλά δεν είχα μεγαλώσει με κάποιο και είχα πάντα την ανησυχία αν θα τα καταφέρω.
Υιοθέτησα τον Αστέρη ενήλικο επειδή ήθελα να ξέρω την προσωπικότητά του μιας και λείπω πολλές ώρες από το σπίτι και δεν θα είχα την ευκαιρία να αφιερώσω τον χρόνο που θα χρειαζόταν σε ένα μικρό γατάκι ως άπειρη γατομάνα. Εδώ να πω ότι πάντα με φανταζόμουν με σκυλάκι αλλά η μοίρα τα έφερε έτσι που λίγους μήνες πριν γνωρίσω τον Αστέρη ήρθα σε επαφή με μιαν άλλη ενήλικη γάτα, την Πριγκίπισσα, και η αγάπη που μου έδωσε ήταν θεραπευτική. Έτσι πήρα την απόφαση να προχωρήσω στην υιοθεσία της δικιάς μου γάτας. Και μιλάω για υιοθεσία επειδή είμαι κατά της αγοράς μιας ζωντανής ψυχής. Επίσης, είναι τόσα πολλά τα πλασματάκια που κυκλοφορούν έξω και περιμένουν να ανοίξουμε τα σπίτια μας όπως λέει και μια φίλη.
Μου πήρε λίγο καιρό να το αποφασίσω, κάποιες στιγμές με έπιανε μιαν αγωνία, αν θα με δεσμεύσει, πώς θα κατανοήσω τις ανάγκες ενός κατοικίδιου χωρίς να έχω τις γνώσεις, αν θα έχουν πρόβλημα οι γείτονές μου και άλλα τέτοια που μας κάνουν αμφιθυμικούς. Όμως το προχώρησα μεθοδικά. Μίλησα με φίλους που έχουν χρόνια κατοικίδια και ερχόμουν σε επαφή μαζί τους και κυρίως ήρθα σε επαφή με τον ΣΠΑΖ Γλυφάδας. Τον Σύλλογο Προστασίας Αδέσποτων Ζώων. Οι γατο – κοινωνικές λειτουργοί όπως τις αποκαλώ με βοήθησαν να σκεφτώ σοβαρά αν μπορώ να ανταποκριθώ σε μια υιοθεσία, καθώς και να προετοιμάσω σωστά το σπίτι μου. Είναι δίπλα μου από την πρώτη στιγμή , μιλάμε συνέχεια για οτιδήποτε χρειάζομαι ή με ανησυχήσει από ένα φτάρνισμα του Αστέρη μέχρι το πού θα τον αφήσω για να πάω διακοπές. Δεν μπορώ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στην Τζέλα και στην Φώφη, τις υπεύθυνες του ΣΠΑΖ Γλυφάδας για τις γάτες. Φροντίζουν εμένα και τον Αστέρη ώστε να χαιρόμαστε την ζωή που μοιραζόμαστε εδώ και 4 μήνες.
Το ροζ αστεράκι μου είναι ένα υπέροχο πλάσμα. Είναι ήσυχος, δεν κάνει ζημιές, είναι εκπαιδευμένος στην τουαλέτα και την τροφή του αλλά δεν σταματάει εκεί. Κάθε μέρα που περνάει συντονίζεται με τους ρυθμούς μου, έρχεται όλο και πιο κοντά μου αρκεί να του δείξω τον σεβασμό που αρμόζει σε όλα τα πλάσματα και να σεβαστώ τους ρυθμούς του. Η αγάπη που μου δίνει πίσω είναι θεραπευτική όπως έγραψα και πριν. Γεμίζει το σπίτι μου και με κάνει να γελάω. Το γουργουρητό του ζεσταίνει την καρδιά μου και παίρνει το άγχος της ημέρας και της ζωής γενικά. Με κρατάει σε εγρήγορση γιατί πρέπει να τον φροντίσω. Και το ευχαριστιέμαι. Δεν κουράζομαι, δεν σιχαίνομαι, πρώτον γιατί είναι πεντακάθαρος και δεύτερον γιατί είναι δικός μου όπως είναι και τα παιδιά μας ή οι ηλικιωμένοι γονείς μας σε ό,τι αφορά την σωματική τους φροντίδα. Οι δικοί μου άνθρωποι , ακόμα και οι πιο δύσπιστοι, έχουν ενθουσιαστεί μαζί του και συνεχώς με ρωτάνε τι κάνει, θέλουν να τον δουν σε βιντεοκλήσεις και να τον γνωρίσουν. Και εκείνος, όσο εμπιστεύεται εμένα τόσο ανταποκρίνεται και στους υπόλοιπους.
Αν θέλετε να υιοθετήσετε μια γάτα αλλά το σκέφτεστε για τον χρόνο που μπορεί να χρειάζεται να αφιερώσετε πάρτε μιαν ενήλικη γάτα από κάποιον Σύλλογο. Όχι από τον δρόμο εάν δεν έχετε ήδη εμπειρία. Θα είναι δίπλα σας, θα βρουν τη γάτα που ταιριάζει με την προσωπικότητά σας και τους ρυθμούς της ζωής σας. Να είστε σίγουροι πως είναι πολύ έμπειροι και θα κάνουν το σωστό ταίριασμα, κάτι που θα διαπιστώνετε κάθε μέρα με τον πλασματάκι στο σπίτι σας.
Τώρα που σας γράφω ο Αστέρης έχει αράξει δίπλα μου, γιατί πλέον πάει όπου πάω, και απολαμβάνει την ζεστασιά του νέου του σπιτιού. Μετά θα σηκωθεί, θα παίξει και θα πάρει όλες αυτές τις γλυκές φατσούλες που βλέπουμε στις φωτογραφίες. Αλλά και γω θα φροντίσω την τροφή του, την τουαλέτα του, έχω ήδη χτενίσει την μεταξένια ροζ γούνα του , ξανθιά τώρα που καλοκαίριασε, ώστε να αισθάνεται ασφαλής κι αγαπημένος. Μετά θα βγω ήσυχη έξω γιατί ξέρω ότι μπορεί να περάσει ώρες μόνος του ασφαλής με τα παιχνίδια του χωρίς να χαλάσει κάτι στο σπίτι και το βράδυ θα έρθει να κοιμηθεί στα πόδια μου μιας και επέλεξα να τον έχω κοντά μου στο δωμάτιο και τον εκπαίδευσα σ’ αυτό. Το πρωί θα ξυπνήσει δέκα λεπτά πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι , θα μου νιαουρίσει, θα κάτσει καρτερικά μέχρι να ξυπνήσω και μόλις ανοίξω τα μάτια μου θα τεντώσει το σώμα του και θα ξεκινήσει η μέρα μας με χάδια για καλημέρα. Τον κοιτάζω και χαμογελάω, συγκινούμαι γιατί του προσφέρω μια καλή ζωή και εκείνος σώζει την ψυχή μου. Η ευτυχία μας είναι αμφίδρομη.
Κωνσταντίνα Διονυσοπουλου