– Στέλιο πότε πρόλαβες και έφαγες την πίτα;
– Δεν ξέρω για ποια πίτα μιλάς;
Και κάπου εκεί δίπλα στον καναπέ η Λήδα με τάχα βλέμμα αδιάφορο γελούσε από μέσα της έχοντας γεμίσει την κοιλίτσα της με ένα κομμάτι νόστιμη τυρόπιτα. Και κάπως έτσι αστεία και γεμάτη στιγμές που ποτέ δεν είχαμε φανταστεί προχωράει η καθημερινότητά μας μετά την απόφασή μας να υιοθετήσουμε ένα σκύλο από το ΣΠΑΖ και την παρέα του.
Η Λήδα είναι μια σκυλούρα, κουκλάρα, ράτσας της καρδιάς όπως λέμε όταν χαζά μας ρωτάνε για τη ράτσα της, 6 χρονών και το όνομα της είναι εμπνευσμένο από τη Φωτοβολίδα γιατί μας είπαν ότι βρέθηκε ξαφνικά μια νύχτα σκοτεινή κουτάβι ακόμα, και από τη Βολίδα γιατί ήταν από τα πιο ζωηρά και παιχνιδιάρικα κουτάβια του καταφυγίου. Μεγάλωσε στο καταφύγιο με ένα μικρό διάλειμμα σε μία υιοθεσία που κατέληξε σε εγκατάλειψη σε ένα χωράφι που για καλή της τύχη εντοπίστηκε γρήγορα από τις υπεύθυνες του καταφυγίου. Γιατί ναι, έχουμε επαφή με τους ανθρώπους του ΣΠΑΖ που μεγάλωσαν το σκύλο μας και στέλνουμε φωτογραφίες και χαιρόμαστε και συγκινούμαστε κι εμείς κι εκείνες. Και δεν είναι κακό ή υπερβολικό γιατί διαφορετικά η Λήδα δεν θα ήταν τώρα μαζί μας.
Όταν αρχίσαμε να χαζεύουμε σε φωτογραφίες τα σκυλιά του καταφυγίου, ήξερα ότι εκείνη θα διαλέγαμε, τα μάτια της έβγαζαν μια τρυφεράδα και μια ηρεμία που μας συγκλόνισε και η γνωριμία μας με έβγαλε αληθινή. Σε μια επίσκεψη στο καταφύγιο η ανάγκη σου να ανοίξεις το αμάξι και να βάλεις όλα τα σκυλιά μέσα είναι απερίγραπτη αλλά εκείνη σε διεκδικούσε με μια αξιοπρέπεια και ήταν τόσο καλή και διακριτική που μας κέρδισε αμέσως. Ήμασταν και οι 2 άσχετοι από σκυλιά , γεγονός που έπρεπε να υπολογίσουμε και έπαιξε ρόλο στην επιλογή μας γιατί η μικρή ήξερε ήδη κάποια πράγματα και δεν είχε φοβίες.
Η Λήδα ήρθε σπίτι μας στις 11 Νοέμβρη 2022, μια μέρα γεμάτη αμηχανία και άγχος , παραμείναμε σχεδόν όλη μέρα στον καναπέ προσπαθώντας να την αφουγκραστούμε και να αντιληφθούμε ότι πλέον υπήρχε και ένα σκυλάκι σχεδόν 30 κιλά στο σπίτι μας και στη ζωή μας. Οι μέρες που ακολούθησαν δεν ήταν όπως τις περιμέναμε. Όχι από την πλευρά της Λήδας, εκείνη ειδικά τον πρώτο καιρό ήταν νωχελική , με φουλ ανάγκη για ύπνο και ξεκούραση και νομίζω πλέον ότι καταλάβαινε τη δική μου ψυχολογία και προσπαθούσε να μου δώσει το χώρο και το χρόνο μου γιατί για τέτοιο σκυλί μιλάμε. Αυτό που με διέλυσε ήταν ότι ενώ συνειδητά επιλέξαμε την υιοθεσία ενός ενήλικου σκύλου, συνειδητοποίησα ότι ξαφνικά ήμουν μπροστά σε ένα νέο ρόλο στη ζωή μου, αυτόν της σκυλομαμάς, έχοντας το βάρος της ευθύνης ενός πλάσματος που σε έχει απόλυτη ανάγκη, που διεκδικεί μέρος της καθημερινότητάς σου, που έχει διαμορφώσει το χαρακτήρα του γιατί ήταν ήδη 5 χρονών, που κουβαλάει μαζί του όλα του τα βιώματα και το πιο σημαντικό έχοντας αντιμετωπίσει μια αναίτια και σκληρή εγκατάλειψη. Κάθε στιγμή ένιωθα ότι απογοητεύω τον εαυτό μου αλλά περισσότερο την ίδια με το να έχω μπλοκάρει τόσο και να βρίσκομαι σε άρνηση. Και κάπου εκεί με την απόλυτη υπομονή της με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι όλες οι σχέσεις στη ζωή μας θέλουν προσπάθεια. Τίποτα δεν είναι απλό ειδικά στην αρχή αλλά με πολλή αγάπη και σεβασμό όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε. Έτσι σιγά σιγά προσπαθήσαμε να βρούμε τις ισορροπίες που χρειάζονται και σε λίγο καιρό καταφέραμε να γίνουμε οικογένεια και να μη μπορούμε να φανταστούμε πλέον τη ζωή μας χωρίς το σκύλο μας.
Η Λήδα άρχισε να ξεδιπλώνεται και να μεταμορφώνεται μέρα με τη μέρα και ακόμα και τώρα 1 και χρόνο μετά συνεχίζει να μας εκπλήσσει με τα αποθέματα αγάπης που έχει και είναι σαν να μην την πρόδωσαν ποτέ. Γίνεται ολοένα και πιο επικοινωνιακή και ακούγεται η φωνή της γιατί δεν γάβγιζε ποτέ και για τίποτα. Έχει ένα αστείο τρόπο να κουλουριάζεται όταν τη χαϊδεύεις και γουστάρει φιλιά αλλά είναι και επιλεκτική και ανεξάρτητη σαν γάτα θέλοντας το χώρο της μετά από κάποια λεπτά. Φοβάται ακόμα κάθε είδους σκούπα και τρέχει να κρυφτεί και κάποια πρωινά κάνει εμετό από τα χοροπηδητά απλά επειδή της είπες καλημέρα. Η Λήδα λατρεύει όλους τους φίλους μας μικρούς και μεγάλους και όταν έρχονται στο σπίτι παθαίνει εκρήξεις χαράς. Είναι ερωτευμένη με ένα παππούλη σκύλο το Ζαχαρία που όταν τον βλέπει κατουριέται και του κάνει λικνίσματα και κόλπα μπας και της ρίξει μια ματιά. Η Λήδα όταν νιώθει άνετα γίνεται μπαλαρίνα γυρνώντας ανάσκελα και τεντώνοντας το αριστερό της ποδαράκι στον αέρα. Για να πειστεί να μπει στον κτηνίατρο πρέπει η γιατρός μας να της κατεβάσει όλο το ράφι με τα σνακς και τα μεζεδάκια. Είναι η μεγαλύτερη λιχούδα και ζητιάνα του κόσμου όλου όταν τρως και τρελαίνεται για αυγό και σκυλολιχουδιές με κράνμπερι. Αυτή είναι η Λήδα, ένας υπέροχος σκύλος, ο δικός μας σκύλος.
ΣΠΑΖ ευχαριστούμε που τη μεγάλωσες τόσο όμορφα και μας εμπιστεύτηκες τη φροντίδα της και υποσχόμαστε ότι θα κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για εκείνη με τα λάθη μας και τα σωστά μας.
Ληδάκι σ’ ευχαριστούμε που ήρθες σαν φωτοβολίδα στη ζωή μας να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και που αγαπιόμαστε τόσο πολύ!
